Polimeraz zincir tepkimesi
Polimeraz zincir tepkimesi (PCR), biyolojide kullanılan ve DNA replikasyonunu hızlandıran bir tekniktir. PCR yöntemi, yoğun olarak kaynak olarak kullanılan örnek DNA parçalarını çoğaltmak için kullanılan basit ve doğru bir yöntem.
Nasıl çalışır?
PCR kısaca belirli bir hedeflenmiş geninin bölüm bölümünü yürütmek için kullanılır. Bu işlemin birkaç kez ödenmesi:
1. Adım: Anne ve Replikasyon Parçalarının Üretilmesi
DNA örnekleri düzeninden ek ve replikasyon parçalarına bölünürler. Bu, kullanılan sıcaklıkların, enzimlerin ve ajanların belirli bir hastaneyle başarılı bir şekilde sonuçlandırılması.
2. Adım: Primerlerin Eklenmesi
Primerler, hedeflenmiş bölgeye bağlanacak, anne bölgelerinin baslangıcını temsil eden küçük DNA parçalarıdır. Primerler, taranmak istenen örnek DNA için betimlenir.
3. Adım: PCR için Yükseltilmiş Sıcaklık Erken
Anne parçalarından ilgili replikasyonu başlatmak için kısa örnek DNA, PCR için yükseltilen sıcaklığı duruyor.
4. Adım: Polimeraz Eklenmesi ve Lümenin Balık
Polimeraz enzimi belirli bir yardımcı eklenir. Bu enzim, direkt replikasyon balıklarının çoğalmasını sağlayan DNA parçalarındaki üç temelden oluşan nükleotid arşivlerini tekrarlar.
5. Adım: Primerlerin Eklenmesi
PCR’in son aşamasında, primerlerin DNA çalışmasını tarayıp DNA replikasyonunu arttıran anne parçalarından balıklardan replikasyon işlemini elde etme işlemidir.
PCR Örnek Uygulamaları
-
- Hastalık fark edilebilmesi ve ölçülebilmesi
-
- Genede fark ettabileccek düzeltmeleri
-
- Gözlemci Nükleik asit ya da mikropartiküllere sahip mayin belirleme
-
- Diğer Biyoteknolojik araştırmalar
PCR yöntemi, hızlı ve kolay bir şekilde çok sayıda bulunan bir örnek DNA’yı korumasını sağlamak için biyolojide kullandığı bir çok amaç.
Polimeraz zincir tepkimesi (PZT), hayvan ve bitki hücrelerinde protein sentezi için kullanılan bir kimyasal reaksiyon olarak tanımlanabilir. PZT, nükleik asitler (DNA ve RNA) arasındaki fosforilasyon etkisinin kullanıldığı bir proses olarak düşünülebilir. Bu kimyasal reaksiyon, nükleotidler arasındaki bağların oluşturulması veya koparmasını sağlayan fosforilasyon veya depolimerizasyon reaksiyonlarını içerir.
Bir PZT süreci, polimeraz enziminin, bir monomerin bir üstelliğinin bağlaması veya pleksonunun senteziyle başlar. Monomerler bağlandığında, polimeraz, DNA moleküllerinin zincirlerinin sentezine devam eder. Birleşen monomerler, bir zincirin DNA zorunlu unsurları arasında arttırılır ve aynı mutationer ortaya çıkar. Tepkime, nükleotidlerin çok katmanlı DNA ve RNA oluşumuna kadar devam edebilir.
Kısa süreli tepkimeler ile oluşan bir PZT, enfeksiyon meydana getirecek önemli değişiklikleri, proteinlerdeki kaymaları veya antikor direncini artırarak çalışan amin lotajlarını içerebilir. Bu sonuçlar, çoğunlukla biyoçeşitliliğin genetik dağılımında rol oynayan noktalardır ve hayvansal hücre hastalıklarının önlenmesinde etkilidir.
Polimeraz zincir tepkimeleri önemli bir kimyasal reaksiyona sahiptir ve hayvan ve bitki hücrelerinde protein sentezini sağlar. Bu kimyasal reaksiyon, hücre çeşitliliği için önemli biyolojik ve genetik fonksiyonlarıyla hayvansal hastalıkların önlenmesinde etkilidir.
